W 1934 roku do uzbrojenia Wehrmachtu wprowadzono uniwersalny karabin maszynowy MG 34. Była to broń skomplikowana i droga w produkcji, ale dobrze sprawdzająca się w warunkach bojowych. Dlatego niemieckie firmy zbrojeniowe kontynuowały prace nad tego rodzaju bronią.
W połowie 1939 roku w firmie Metall und Lackierwarenfabrik Kurt Paul Johannes Großfuß AG powstał prototyp nowego ukaemu. Nowa broń została opatentowana we wrześniu 1939 roku. O procesie konstruowania karabinu maszynowego MG 42 wiadomo, że jego konstruktorem był Dr. Werner Gruner. Według jednej z hipotez zamek MG 42 jest twórczym rozwinięciem opatentowanego 8 lipca 1933 roku przez polskiego inżyniera Edwarda Stecke Pat.nr 20103 zamka półswobodnego, w którym rozchylane dźwignie zastąpiono rolkami. Dokumentacja tego rozwiązania dostała się w ręce niemieckie w 1939 roku po wkroczeniu wojsk hitlerowskich do Warszawy, kiedy to specjaliści z Wehrmachtu poszukiwali dokumentacji wszystkich rozwiązań mogących przydać się Niemcom. Jest to mało prawdopodobne, gdyż patent Polaka był już dawno znany a poza tym działanie niemieckiego systemu jest oparte na zupełnie innej koncepcji a widocznej w patencie niemieckim nr 582097 firmy Siemens-Schuckert z 14 lutego 1929 roku. Poza tym patent niemiecki na zamek MG 42 dla jego twórcy Paula Kurta Großfußa został zarejestrowany 26 września 1939 roku, a więc na dwa dni przed kapitulacją Warszawy. W 1941 roku rozpoczęto produkcję nowej broni, która oficjalnie została przyjęta na uzbrojenie w 1942 roku jako Maschinengewehr 42 (MG 42).
Informacje
Dane podstawowe i techniczne:
| Broń | MG 42 |
| Prototypy | 1939 |
| Produkcja seryjna | 1941 - 1945 |
| Państwo | III Rzesza Niemiecka |
| Rodzaj | UKM |
| Kaliber | Nabój 7,92 x 57 mm Mauser |
| Masa (kg) | 11,6 |
| Długość (mm) | 1230 |
| Prędkość początkowa pocisku (m/s) | 820 |
| Zasięg skuteczny (m) | 2000 |
| Pojemność magazynka | 50 |
| Szybkostrzelność teoretyczna (strz / min) | 1200 |
MG-42 nazywany był przez żołnierzy alianckich "Piłą Hitlera", z powodu charakterystycznego odgłosu wydawanego podczas strzelania serią, który ze względu na szybkostrzelność karabinu zlewał się w jeden dźwięk przypominający warkot piły spalinowej.
MG 42 został po raz pierwszy użyty w maju 1942 roku w Afryce. Pierwszymi żołnierzami, którzy z niego strzelali w warunkach bojowych, byli grenadierzy pancerni z Afrika Korps feldmarszałka Erwina Rommla. Tak rozpoczęło się bojowe użytkowanie MG 42 - karabinu, który powszechnie jest uważany za udany pierwowzór nowoczesnego uniwersalnego karabinu maszynowego. Karabin MG-42 miał też poważną wadę, ze względu na swoją ogromną szybkostrzelność lufa bardzo szybko ulegała przegrzaniu i trzeba było ją wymieniać. Do obsługi karabinu oprócz strzelca potrzeba bylo jeszcze 5 ludzi, którzy wymieniali lufy oraz donosili taśmy amunicyjne. Sprawiało to dużo problemów warunkach polowych. Pomimo tego oryginalność i trafność rozwiązań konstrukcyjnych sprawiły, że mimo upływu 60 lat, broń ta jest nadal produkowana (po wojnie pojawiły się nowe wersje tego karabinu: MG-42/59, MG-1 i MG-3 strzelające NATO-wską amunicją kalibru 7,62 mm). Natomiast w Jugosławii produkowano ukm wz.53, nieznacznie różniący się od oryginału i strzelający nabojem 7,92x57. Po wycofaniu z jednostek liniowych, gdzie zastąpiony został przez ukm Zastava M84 będący wersją licencyjną radzieckiego PKM, trafił do oddziałów pospolitego ruszenia. Był często używany podczas wojen w rozpadającej się Socjalistycznej Federacyjnej Republice Jugosławii (SFRJ). Do dziś w większości współczesnych karabinów maszynowych stosuje się rozwiązania, które po raz pierwszy pojawiły się właśnie w MG-42.
